20 Aralık 2010 Pazartesi

yok

çok üzgünüm. sabaha karşı 4 gibi evdeydik.köşeyi döner dönmez ilkiyle karşılaştık. 1 tane daha 1 tane daha. gün aydınlanana kadar aradık. 1 tanesi çıktı geldi saklanabilmişti. sabah bi baktık kara oğlanda gelmiş. çok üzgünüm diyorum sadece.çok üzgünüm çok. bahçe bomboş. ses yok. keyif yok. benim aklımda yine ölmeden önceki son an var. sokak köpeğine otobanda araba çarpmadan önceki son acı var. kör kızımın kendi etrafında dönerken kaçtığını sanması var. etli oğlanların popolarını kaldıramayıp yakalandığı var. Mutlu çok sessizdi, arabayı görünce hem havlar hem koşar. yavaşça yürüdü  gece. şükür onda hiç bişey yok. heralde kulübesine saklanıp sessiz sessiz gitmelerini bekledi. Sabaha karşı buraları korku filmiydi. Ne yazıkki kurbanlarda benim ördeklerimdi. Çakal tilki veya tabiat ana herneyse nüfusu planladı ve gitti. 10 taneden 2 tane kaldı. 1 kız 1 oğlan. Uyumadan düşündüm de bizim bahçeye değilde memlekete gelseymiş nüfus planlayıcısı. Ama oda adil olmazdıki ..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder